رفتن تو
به جای مهر تابیدی و رفتی
لبم را گونه مالیدی و رفتی
بگفتی بغض باشد همره تو
به جای بغض باریدی و رفتی
صدا کردم ندیدم روی ماهت
شنیدی و بچرخیدی و رفتی
منم مبهوت تو در باغ عرفان
به گرد یار رقصیدی و رفتی
شبی دردم به بالا باز گفتم
تو هم بالا پرستیدی و رفتی
نمی دانم چه دیدی سرنوشتم
ولی دانم که ترسیدی و رفتی
خوش آن چشمی که آن را در خماری
بدیدی و پسندیدی و رفتی
بگفتم لیلیم با من بمان تو
مرا مجنون بنامیدی و رفتی
به تو گفتم که تنها درد دارد
تو تنها را بفهمیدی و رفتی
گل نیلوفری در بر ندارم
گل نیلوفرم چیدی و رفتی
بگفتم معذرت کن تو قبولم
بخندیدی و بخشیدی و رفتی
قسم دادم تو را بر یک گل یاس
صدای یاس بشنیدی و رفتی
تو برگشتی و من هم گریه کردم
از این حالت تو رنجیدی و رفتی
بگفتم با پرستو ها میایی؟
تو نازیدی و کوچیدی و رفتی
تو رفتی با تمام شعر هایم
تو دانی هستیم چیدی و رفتی؟؟؟
با تشکر فراوان از وبلاگ آسمون هستی.
سلام دوست خوبم.
از اینکه به وبلاگ مشترک ما ( من و شهیاد جون ) سر زدی خیلی ممنونم.
اگه حال کردی مطالب زیر رو بخون. نظرت رو هم حتما بیان کن. سعید
غمی نمناک
شب سردی است، و من افسرده
راه دوریست، و پایی خسته
تیرگی هست، و چراغی مرده
می کنم، تنها، از جاده عبور
دور ماندند، ز من آدمهاسایه ای از سر دیوار گذشت،
غمی افزود مرا بر غم ها
فکر تاریکی و این ویرانی
بی خبر آمد تا با دل من
قصه ها ساز کند، پنهانی.
نیست رنگی که بگوید با من،
اندکی صبر، سحر نزدیک است.
هر دم این بانگ برآرم از دل:
وای این شب، چه قدر تاریک است!
خنده ای کو که به دل انگیزم؟
قطره ای کو که به دریا ریزم؟
صخره ای کو که بدان آویزم؟
مثل این است که شب نمناک است.
دیگران را هم غمی هست به دل
غم من، لیک، غمی غمناک است.
سهراب سپهری
چی شد که این شد؟
از اونجایی که من خیلی آدم اتو کشیده ای نیستم تو وبلاگ خیلی راحت حرفامو میزنم پس خواهش میکنم به من خرده نگیرید امروز به عنوان اولین مطلب میخوام داستان انتخاب اسم وبلاگمو واستون به طور خیلی خلاصه بگم یعنی بگم که چی شد که این شد یعنی چی شد که کبوتر شد مثلا چی شد که عقاب نشد؟ یا مثلا شاهین یاباز وکفتر چاهی ویاکریم وکلاغ وامثالهم از خیلی وقت پیشترا(یعنی از قبل کنکور)قصد راه اندازی یه وبلاگو تو کلم داشتم تا اینکه کنکورو دادم و وقتم بسیار فراتر از اون چیزی که فکرشو بتونین بکنین آزاد شد یه روز که میخواستم به همین قصد کانکت شم و برم سراغ راه اندازی این وبلاگ این فکر رو با خودم کردم که آخه اقا جون تو که میخوای وبلاگ به اصطلاح وزین داشته باشی فکر اسمشو کردی؟ بعد نشستم کلی فکر کردم اسم؟ اسم وبلاگ؟ خوب باشه . قشنگ باشه درست و حسابی باشه لپ کلوم باحال بلشه خدایا چی بذارم؟ ترنم ترانه-غروب یخ زده-درقلب من-درفکر تو-درچشم او-تصمیم ما – وخلاصه کلی صرف و نحو جلوی مغز خودم ردیف کردم و از این حرفا آقا جونم براتون بگه تواین هاگیر واگیر بودم که دیدم پسر خاله ی عزیز (لازم به ذکر که ایشون از بلاگرهای حرفه ای هستند ومطمئنا تا حالا هم ایشونو دیدید وهم می شناسینشون اماتلاش نکنین. اسمشو نمیگم به خاطر اینکه مشکل امنیتی داره و ممکنه برای جون ایشون خطر داشته باشه پس از من نخواین که اسمشو بگم(الکی) آها خب کجا بودیم؟ اینجا بودیم که پسر خالم زنگ زد و گفت آقا جون مژده بده ! گفتم چی شده سعید جان؟ گفت از اونجایی که شما پسر خوبی هستی وحرف مامانتم گوش میدی من یه اسم خوب واسه وبلاگت پیدا کردم گفتم چی؟ گفت آها یه کم باید دندون رو جیگر بذاری تا بگم وبعد ادامه داد باز ازاون جایی که پسر خاله خوبی ام هستی و کنکورتم خوب دادی البته اگه چش نخوری و نچایی میخوام یه چیز دیگه ام بهت بگم و اون اینه که من این اسم رو با وبلاگش برات را انداختم منم بعد از تشکرات فراوان(آقا د س شما درد نکنه-سعید جان زحمت کشیدی-آقا چی حالی دادی)وگرفتن پسوورد رفتم و وبلاگ و قالبشو دیدم ویه خیلی خوشم اومد وبعدشم سریع اومدم وداستان رو براتون نوشتم آقا پس چی شد؟ پس فردا کسی پا نشه بیاد بگه چی شد که حالا کبوتر شد؟ این شد یعنی همینایی که با لا گفتم خب فعلا حرفی ندارم تا مطالب بعدی راستی نظرم بدین یادتون نره (قبل از اینکه اینجارو ترک کنین خواهش میکنم یه کم دلتون واسم بسوزه آخه موقع نوشتن این مطلب یه دفعه برق رفتومن یه ضد حال عجیبی خوردم-واستا ببینم کجا بودم ؟ آها دقیقا داشتم همین جمله آخر رو می نوشتم) فعلا یا حق
شهیاد